12 Eylül 2010 Pazar

Diriliş


Öldükten sonra tekrar dirilmeye inanır mısınız?
Sadece 5 dakika içinde...
Kaldığınız yerden hayata tekrar devam edeceksiniz.
Ben artık buna inanıyorum

Bütün maç ayaklarını uzattıktan sonra son bir dakika ekranla yüzün arasındaki mesafe 5 cm civarında... Ettiğin son laf "Hadi be aslanlarım" olur, gördüğün son şeyse Kerem'in turnikesinin ardından havada uçan bir top... O an gözlerin donuklaşır, görmez olursun. Ölürsün bir anlamda.

Sen yaşamıyorken maçın bitimine daha koskoca bir yarım saniye olduğu anlaşılmıştır. Gören ama algılayamayan gözler Semih'in bloğuyla görmeye başlar. Dirilişten sonra duyduğunuz ilk ses Murat Murathanoğlu'nun sevinçli yakarışlarıyla caddedeki arabaların kornalarıdır. Balkona çıkıp bağırmaya başlarsın:

"Finaldeyiz be! Finaldeyiz! Finaldeyiz!"

Dönüşünde NTV ekranında bir kutlama vardır, Irmak Kazuk ve 70 milyonun yüreğini sahaya yansıtan 12 basketbolcu. Onlarla beraber kutlarsınfinale çıkışınızı. Sonra maçı üzerinde sadece donla seyretmiş olan sen televizyonu kapatır, altına bir şort, üstüne pespaye bir tişört geçirip ayağında terliklere bi alt caddedeki şehir meydanına koşarsın. Koşarken rehberindeki tüm arkadaşlarına birer çağrı bırakırsın. Şehir meydanına gittiğinde bölük pörçük durumdaki "Türkiye" tezahüratlarına katılıp sonra ordaki 200-250 kişiye "Kırmızı-Beyaz" çektirirsin. Ölüm'ünün olduğu kadar muhteşemdir Diriliş'in de...

Teşekkürler be 12 Dev Adam. Hadi Bu gün de bayramın 4. günü olsun!

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...